Kochani Rodzice, 
By umilić Wam czas spędzany ze swoimi dziećmi w domu, przedstawiamy Wam kilka ciekawych zabaw logorytmicznych, które pozwolą Waszemu dziecku rozwinąć swoje umiejętności językowe, ruchowe a także słuchowe. Mowa czynna i bierna dziecka , niezależnie na jakim etapie rozwoju, kształtuje się szybciej jeśli uczymy jej się wykorzystując wszystkie dane nam zmysły.
To właśnie logorytmika daje nam takie możliwości, gdyż jest połączeniem rytmiki z terapią logopedyczną, na którą składa się szereg ćwiczeń muzyczno – ruchowych, oddziaływających na płaszczyznę wzrokową, słuchową, słuchowo-ruchową oraz ruchową, przeznaczonych dla dzieci z zaburzeniami mowy, z wadą słuchu i wzroku, a także dla dzieci które nie komunikują się jeszcze werbalnie z róznych powodów. Zaznaczyć należy, iż na jej skuteczność nie ma wpływu rozwój intelektualny czy ruchowy dziecka, jak również słuch muzyczny czy jego brak. W prowadzonych ćwiczeniach muzyczno-ruchowych najważniejszy jest rytm. Zastosowane podczas zajęć ćwiczenia muzyczno-ruchowe, ćwiczenia słowno-ruchowy czy swobodny ruch, który prócz muzyki, stanowi w logorytmice jeden z głównych motywów ćwiczeń, dają możliwość pracy wszystkim dzieciom niezależnie od występujących u nich deficytów rozwojowych.
Logorytmika to doskonały i niezwykle przydatny zestaw ćwiczeń kształtujących umiejętności językowo – słuchowo – ruchowe dziecka:
- Masaż pleców - rodzic i dzieci w parach. Jedno klęka, podpierając się rękami o ziemię, pozwalając głowie swobodnie zwisać. Drugie klęka z boku.
• Delikatnie kładzie ręce na plecach partnera.
• Najpierw uderza rękami, jakby były ciężkim zwierzęciem, to tu, to tam...
• Następnie ręce są galopującym koniem...odgłosy: ihaha lub kląskanie
• Potem ogromnym wężem....odgłos syczenia: ssssss
• Następnie człapie rękami jak ciężka gruba gęś chodząca po podwórku...odgłosy: gę gę
• Teraz plecy partnera są bębenkiem. Palce uderzają lekko, miękko, najpierw wolno, a potem szybciej...odgłosy: bam, bam, bam
• Potem zamieniacie się rolami. - „Kalendarz pogody” – odtwarzanie rytmu za pomocą umownych słów. Dzieci patrząc na tablicę i zaznaczone na niej znaki – symbole pogody, wypowiadają odpowiednio słowa: kap (kropla deszczu), ra ta ta(błyskawica), szszsz(wiatr), ach(słońce), och(chmura). Symbole pogody tworzą pewien rytm.
- Zabawa słuchowa – Wiewiórki do dziupli - Rodzic rozdaje dzieciom klocki i prosi, by każde z nich wybrało inne miejsce w sali i ułożyło klocek, który będzie symbolizował dziuplę- dom. Dzieci – wiewiórki spacerują pomiędzy domkami w rytmie podanym na bębenku. Po ustaniu rytmu, każde z nich wraca do swojego klocka i wykonuje po dwa wdechy i wydechy nosem przy otwartych ustach z językiem ułożonym na podniebieniu górnym. Następnie nie zmieniając układu narządów mowy, przełyka ślinę. Zabawę powtarzamy dwukrotnie.
- Zabawa słuchowa – Gazetowe głosy. Rodzic rozdaje uczestnikom zabawy gazety. Kierujący zabawą pyta czy znają ”gazetowe głosy”. Proponuje ćwiczenie „sprawnych uszu”. Demonstruje następujące dźwięki: pocieranie kartki o kartkę, potrząsanie kartkami, uderzanie w kartkę, zgniatanie kartki, rozrywanie kartki. Prosi, aby dzieci powtórzyły z nim czynności, starając się zapamiętać towarzyszące im dźwięki. Po przećwiczeniu odgłosów, uczestnicy zabawy odkładają gazety i zamykają oczy. Rodzic ponownie demonstruje „ gazetowe głosy”, a dzieci odgadują ich nazwę.
- „Mały piesek” - wierszyk z pokazywaniem. Rodzic czyta rymowankę, a dziecko może ja powtórzyć lub tylko ilustruje ją ruchem. Dzieci przyjmują pozycję na czworakach.
Mały piesek kręci głową
I rozgląda się wokoło. /dz: kręcą głową w różnych kierunkach/
Macha najpierw prawą łapą,
Bo ma dziś ochotę na to. /dz: swobodnie wymachują prawą nogą/
Teraz macha łapą lewą /dz: wymachują lewą nogą/
I obchodzi wielkie drzewo. /dz: maszerują w koło/
Wciąż ogonkiem wymachuje, /dz: poruszają biodrami/
Pięknem świata się dziwuje. /dz: wykonują siad klęczny, kołyszą głową objętą rękami/ - „Mucha i wąż” – zabawa dźwiękonaśladowcza. Dzieci biegną po obwodzie koła mówiąc rytmicznie: Mucha bzyczy: bz bz bz; A wąż syczy: ssssssss (przysiadają).
- Zabawa ruchowa „Dziwne kroki” - rodzic podaje instrukcję sugerującą dzieciom różnego typu poruszanie się po pokoju, w rytm bębenka lub innego instrumentu, który mamy w domu.
Chodzimy bardzo wesoło,
Chodzimy tak, jakbyśmy byli bardzo smutni,
Idziemy z ciężkim workiem na plecach,
Idziemy przeskakując z kamienia na kamień,
Idziemy tak, jak lubimy chodzić. - „ Raz mały wróbelek” – wierszyk z pokazywaniem.
Raz mały wróbelek
miał mały werbelek
werbelek wróbelka
miał mały felerek
felerek werbelka
małego wróbelka
felerek werbelka
Bęc!
Na słowo:
mały -składamy dłonie jak byśmy w nich trzymali piłeczkę
wróbelek -machamy dłońmi jak skrzydełkami
werbelek- udajemy że gramy na bębenku
felerek-strząsamy dłonią jakby coś się do niej przykleiło
Bęc- klaśnięcie w dłonie